Zamki i pałace, sanktuarium w Velehradzie

              Południowe Morawy w Czechach, to kraina zamków i pałaców. Zwiedzenie kilku z nich było w planach wycieczki seniorów z Gminy Rymań.

             Najpierw byliśmy w pałacu w miejscowości Lednice, które wraz z pobliskimi Valticami tworzą ogromny kompleks parkowo-pałacowy wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Kiedyś była w tym miejscu gotycka twierdza. Posiadłość od początku swojego istnienia (pierwsza wzmianka pochodzi z 1222 roku) aż do konfiskaty w 1945 roku należała do arystokratycznego rodu Liechtensteinów, początkowo jednego z najbogatszych arystokratycznych rodów Moraw, od XVII wieku także książąt Liechtensteinu (Lednice stały się wówczas ich letnią rezydencją). W latach 1544-1585 powstał tu otoczony parkiem renesansowy zamek, wzniesiony w miejscu wcześniejszej gotyckiej twierdzy. Obiekt ten był później wielokrotnie przebudowywany, dzisiejszy wygląd zawdzięcza ostatniej architektonicznej stylizacji neogotyckiej  z połowy XIX wieku.

            Na teren tego pałacu weszliśmy od strony ogrodów, które są bardzo rozległe (ok. 200 ha) i pięknie utrzymane, wykonane w stylu francuskim. Po chwili zobaczyliśmy wspaniale wyglądający pałac, zaraz też robiliśmy na jego tle wspólne zdjęcia. Jednak, to co zobaczyliśmy wewnątrz, pokazywało nam, w jakim miejscu się znaleźliśmy.

Pałac Lednice

. Pałac był ogromny, a jego wnętrze urzekało ogromnym przepychem i dbałością o najdrobniejsze detale. Pałac posiada niezliczoną ilość pomieszczeń, które są w pełni wyposażone. Trasy do zwiedzania zamku są różne. Każde piętro (są podzielone tematycznie) w tym zamku jest osobno płatne, z osobnym przewodnikiem. Są np. sale dziecięce i muzeum zabawek. Zdjęcia można robić za niewielką dopłatą do zwykłego biletu. My przeszliśmy wspólnie z przewodniczką jedną z najciekawszych tras po pałacu. Wszędzie są misterne sztukaterie z drewna, tak na ścianach, jak i na sufitach. Podłogi wyłożone są również pięknymi mozaikami z drewna, a chodzić należy po nich tylko po wyłożonych chodnikach.

            Po wyjściu z wnętrza pałacu, ponownie chodziliśmy po pięknych ogrodach. Z daleka  widoczny jest minaret, który jak opowiadał nasz pilot, p. Mariusz, zbudował syn jednego z właścicieli Lednic, niejako na złość ojcu. Minaret ten jest obecnie punktem widokowym dla turystów.

            Byliśmy również w oranżerii (palmiarni) znajdującej się tuż przy pałacu. Jest w niej ogromna ilość roślin tropikalnych ładnie wyeksponowanych.

Oranżeria

           Później pojechaliśmy do miejscowości Valtice, które wraz z Lednicami tworzą jeden  kompleks pałacowo-parkowy. Pałac Valtice, to jedna z najpotężniejszych i najbardziej znaczących budowli z epoki baroku na Morawach.  Został on wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1996 r.  wraz z przyległym zabytkowym parkiem angielskim, o powierzchni 27 ha, gdzie oprócz unikatowej fauny i flory można znaleźć kilka drobnych budowli z czasów barokowej postaci parku. Pałac ten prezentuje się wspaniale, choć po wizycie w pałacu Lednice, wyglądał nam na trochę zaniedbany i dawno nieremontowany. Wiąże się to ponoć m.in. z tym, że o zwrot tego pałacu zabiegają potomkowie jego dawnych właścicieli, a rząd czeski pewnie, w związku z tą sytuacją nie chce łożyć pieniędzy na kolejne remonty. Nie mniej jednak, budowla jest wspaniała. Nie byliśmy w jej wnętrzach, a spacerowaliśmy tylko po dziedzińcach pałacowych oraz po parku utrzymanym w stylu angielskim.

Przed pałacem Valtice

Park w stylu angielskim w Valticach

              Innym  zamkiem, który mieliśmy okazję zobaczyć z bliska był zamek w Mikulovie. Znajduje się on na wysokiej skale, skąd zresztą rozciągają się przepiękne widoki na okolicę. Ciekawostką dla wielu naszych wycieczkowiczów były drzewa w parku,  m.in. migdałowiec oraz tulipanowiec.

Zamek w Mikulovie

Drzewo tulipanowiec

Drzewo migdałowiec

           Byliśmy też w zamku Pernśtejn w miejscowości Nedvedice. Jest to jeden z najlepiej zachowanych zamków w Czechach. Od XIII wieku (pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z roku 1285) była to siedziba rodu Pernštejnów. Do XVI wieku gotycki zamek był wielokrotnie przebudowywany, w późniejszych wiekach nie dokonywano już większych zmian i dzisiejszy wygląd zamku odpowiada jego postaci z tego okresu. Zwiedzaliśmy też jego wnętrze. Jest w wielu miejscach bardzo surowe, ale część sal zamkowych jest przebudowana w stylu baroku, rokoko, aż do romantycznego wyglądu z XIX wieku. Zamek ten był zamieszkały do końca II wojny światowej. Ogromne wrażenie sprawia otoczenie zamku tj. mury obronne, bramy i baszty.  Zamek Pernštejn majestatycznie wznosi się na skale nad miasteczkiem Nedvědice. Właśnie dzięki swemu położeniu, nigdy w ciągu swej niemal osiemsetletniej historii nie był zdobyty. Wnętrza jego w wielu miejscach zbudowane są z marmuru. Widzieliśmy tam średniowieczne napisy umieszczone w wąskich korytarzach. Są tam między innymi cytaty z dzieł mistrzów antycznych, czy refleksje o miłości i życiu. Ten tajemniczy zamek przyciąga czeskich i zagranicznych filmowców, nakręcono tu sceny do ponad czterdziestu bajek i filmów.

Usytuowaniej Zamku Pernśtejn

             Jeżdżąc autokarem po południowych Morawach widzieliśmy z oddali jeszcze wiele innych zamków. Duża ich część jest ładnie zachowana, w wielu miejscach widoczne są też już tylko malownicze ruiny. 

            Byliśmy w wielu kościołach i katedrach, o niektórych już wspominaliśmy. Odwiedziliśmy też bazylikę Wniebowzięcia NMP oraz Cyryla i Metodego w Velehradzie. Jest jednym z najważniejszych sanktuariów na Morawach. Sława tego miejsca wiąże się z postaciami dwóch świętych – Braci Cyryla i Metodego. W średniowieczu, IX-X w. Velehrad był stolicą słowiańskiego państwa wielkomorawskiego, którego ówczesny władca, Rościsław, sprowadził misjonarzy Cyryla i Metodego. Byli oni apostołami Słowian, a obecnie Kościół ogłosił ich patronami Europy. Ważność tego miejsca podkreślił swoją wizytą papież Jan Paweł II, który ofiarował sanktuarium Złotą Różę (jedną z pięciu w Europie).

Bazylika w Velehradzie

Złota Róża Jana Pawła II

Młodszy z braci, Metody, wytrwale kontynuował dzieło starszego brata, św. Cyryla: przełożył na język starocerkiewnosłowiański żywoty Ojców Kościoła oraz założył szkołę tłumaczy, która w 883 przetłumaczyła całą Biblię z wyjątkiem Ksiąg Machabejskich. Właśnie dlatego, św. Metody jest uznawany za ojca literatury słowiańskiej. Zmarł on w Velehradzie 6 kwietnia 885 r. Na przestrzeni wieków, historia nie oszczędziła temu miejscu różnych katastrof i klęsk. W 1421 roku klasztor został zupełnie spalony przez husytów. Później był odbudowywany na nowo. Dzisiejszy klasztor pochodzi z XVII i XVIII wieku, kiedy to przeprowadzono kolejne prace rekonstrukcyjne po pożarze z 1681 roku. Wnętrza klasztoru i bazyliki są dziełem wielu artystów i zawierają wiele arcydzieł. Bardzo stare są organy pochodzące z 1745 roku. W prawej nawie bazyliki Wniebowzięcia NMP znajduje się niewielkich rozmiarów obraz, przedstawiający świętych Cyryla i Metodego, namalowany przez Jana Matejkę, podpisany jako Dar Narodu Polskiego dla Bazyliki Velehradzkiej. Matejko, po ojcu, był z pochodzenia Czechem. Niestety część bazyliki z powodu przeprowadzanych prac renowacyjnych była zasłonięta i owinięta folią, w tym również wspomniany obraz, który sfotografowałem poprzez folię. Natomiast w kaplicy św. Benedykta znajduje się stara kościelna chorągiew z wyhaftowaną M.B. Częstochowską i napisem „KRÓLOWO KORONY POLSKIEJ MÓDL SIĘ ZA NAMI”, a na drugiej stronie z polskim białym orłem. Jest to fragment polskiego sztandaru bojowego, pod którym wojska Jana III Sobieskiego rozgromiły Turków pod Wiedniem  w 1863 roku. Chorągiew tę w dwa lata później przynieśli i ofiarowali sanktuarium polscy pątnicy z Wielkopolski. Niestety, ta chorągiew również była zasłonięta ze względu na remont i nie mogliśmy jej zobaczyć w całości.

            Pobyt w sanktuarium w Velehradzie był bardzo ciekawy, a pani przewodnik, która oprowadzała nas po budowli, przekazała nam ogromną ilość informacji o historii tego miejsca.

Klasztor

Obraz J. Matejki w Bazylice

Obraz J. Matejki (Wikipedia)

Widoczna polska chorągiew

Cdn.

zdjęcia J.T. Dach