Przy dobrej pogodzie, członkowie Klubu Seniora „Pod Aniołami” w Rymaniu, zakończyli swój kolejny rok szkoleniowy. Było wesoło, na świeżym powietrzu, w miłej atmosferze i przy wspaniałych zapachach unoszących się nad grillem.

Teraz przed nami wakacje i plany na kolejny rok. Pamiętaliśmy też o złożeniu życzeń solenizantom ( Jan, Danusia, Wanda). Odśpiewaliśmy też Im gromkie „100 lat”.

Następne spotkanie planujemy za dwa miesiące, dopiero pod koniec wakacji, a teraz odpoczywamy i wracamy do klubu z nowymi siłami.

Zdjęcia Tadeusz Dach

Członkowie Klubu Seniora "Pod Aniołami" pożegnali na cmentarzu w Gorawinie swoją koleżankę Zofię Maciejczyk. Śmierć jest jednym z elementów życia, tylko dlaczego tak trudno się z nią pogodzić? Takie chwile zmuszają nas do refleksji i wspomnień o tych, którzy odeszli. Od wielu lat należała do Klubu Seniora, brała czynny udział w pracach Klubu, jeździła z nami na wycieczki, była bardzo lubiana. Od kilku lat chorowała i mocno cierpiała. Niestety, śmierć przyszła nagle…

Zosiu, nie będziesz gdzieś tam daleko sama, znowu spotkasz się z rodziną, mężem Aleksym oraz z naszymi byłymi seniorami: to świętej pamięci: Marian, Aleksander, Irena, Władysław, Roman, Irmina, Gustaw ,Bronek, Maryla i Halina. Pamięć o Tobie i o pozostałych zmarłych pozostanie żywa na zawsze w naszych sercach. Tworzycie już tam mini Klub, jak Ich kiedyś nazwaliśmy, „Niebiańskich Aniołów”. Kiedyś i my do Was dołączymy…

Członkowie Klubu Seniora „Pod Aniołami”

Ceremonia pogrzebowa odbyła się na cmentarzu w Gorawinie. Uczestniczyło w niej wiele osób z rodziny,  znajomych  oraz członków naszego Klubu Seniora. Ksiądz proboszcz mówił o niej bardzo ciepło i wspominał ją bardzo dobrze.

Ostatnie pożegnanie, w imieniu dzieci zmarłej, napisał i wygłosił p. Andrzej Wojtkiewicz. Było ono bardzo poruszające. Wspominał w nim całe życie zmarłej Zofii, a w końcowej części przytoczył wymowne słowa pieśni o Matce.

„Żegnamy dziś kochaną Mamę, Babcię, Prababcię, siostrę, teściową oraz sąsiadkę, która żyła w tej gorawińskiej wspólnocie.

Była i pozostanie jedną z nas. Urodziła się na ziemi toruńskiej. Mając 5 lat przyjechała do Jarkowa z ojcem oraz rodzeństwem.

Wczesna edukacja w szkole jarkowskiej i dzieciństwo, które tak szybko przeminęło.

W roku 1954 zawarła związek małżeński z Aleksym przeżywszy wspólnie 57 lat. W roku 2011 umiera mąż, przeżyła ten fakt mocno.

Na świat przyszły dzieci: Andrzej, Józek oraz Wiesia. Oparła swoje życie na mocnym fundamencie: Bóg i Rodzina. Te piękne cechy i wartości przekazała dzieciom ciesząc się, że wypełniła rolę Mamy, Babci i Prababci, jak najpiękniej.

Wiara w Boga i szacunek do każdego człowieka były mottem jej życia. Kochała i była kochaną. Była ostoją tych wartości rodzinnych, cieszyła się z sukcesów swoich dzieci i tych najmłodszych pokoleń. W jesieni życia przyszła choroba. Cierpienie, gdy nie mogła być w swoim kościele na liturgii. Miała wielką siłę w powodzenie kolejnego zabiegu. Niestety, w dniu 22 maja o godzinie17.40 odeszła do Boga po wieczną nagrodę zostawiając bliskich oraz wspólnotę Gorawina w bólu i cierpieniu.

Zostajesz w sercach również tych najmłodszych pokoleń.

Dziś Kochana Mamo Twój Dzień – Dzień Matki. Jak każdego roku w saloniku byłabyś w gronie swoich dzieci. Niestety, Dzisiaj Twoi bliscy wyszli na Twoje spotkanie bo odeszłaś do stwórcy.

Żegnamy Ciebie w cierpieniu ale i wielkiej wdzięczności, bo to kim jesteśmy , to zawdzięczamy Tobie i Tacie.

Pieśń o Matce

O Matce pieśń, to pieśń przez łzy, to pieśń bez słów
To cały świat, dziecinnych lat, wskrzeszonych znów
To Matko sny, że jesteś znów tak blisko
Jak wówczas gdy klęczałaś nad kołyską

Za serce twe i świętość warg i dobroć rąk
Miast śpiewać pieśń u twoich nóg bym cicho kląkł
I wybrałbym najświętsze z wszystkich słów i rzekłbym: Matko
I zmilkłbym znów o tobie pieśń, to pieśń bez słów

Za serce twe i świętość warg i dobroć rąk
Miast śpiewać pieśń u twoich nóg bym cicho kląkł
I wybrałbym najświętsze z wszystkich słów i rzekłbym: Matko
I zmilkłbym znów o tobie pieśń, to pieśń bez słów

Przychodzą w życiu dni powodzi,

Gdy wszystko zdradza nas i zawodzi

Gdy pociąg szczęścia w dal odchodzi

Gdy wraca zło do wiary twierdz

Gdy grunt usuwa się jak kładka

Jest wtedy ktoś kto trwa do ostatka

Ktoś kto nie umie zdradzić – Matka

I serce jej, najczystsze z serc

O Matce pieśń, to pieśń przez łzy,

To pieśń bez słów

To cały świat dziecinnych lat,

Wskrzeszonych znów

To Matko sny, że jesteś znów tak blisko

Jak wówczas gdy klęczałaś nad kołyską

Za serce Twe i świętość warg i dobroć rąk

Jak śpiewać pieśń u Twoich nóg

Bym cicho kląkł

I wybrał bym najświętsze z wszystkich słów

I rzekłbym Matko

I zamilkłbym znów o tobie pieśń,

To pieśń bez słów.

Członkowie Klubu Seniora „Pod Aniołami” z Rymania, tym razem zwiedzali Tarnów i jego okolice. Było to bardzo ciekawe doświadczenie. Osobiście , wiele razy przejeżdżałem trasą Rzeszów – Kraków, ale jakoś nigdy nie byłem w Tarnowie! Tarnów nas zaskoczył wspaniałym rynkiem , zabytkami i ciekawą historią związaną z głownie z Polakami i Żydami.

Zacznijmy jednak po kolei. W godzinach nocnych wyjechaliśmy autokarem z Rymania, zbierając wcześniej członków klubu seniora z innych miejscowości. W godzinach popołudniowych byliśmy już na terenie Małopolski , gdzie w miejscowości Dębno zwiedzaliśmy średniowieczny zamek . Całość składa się z kilku budynków, wewnątrz których utworzony jest niewielki dziedziniec. Poszczególne pomieszczenia są w pełni wyposażone w ciekawe artefakty historyczne, jednak , jak się okazało nie są one oryginalnymi dla tego zamku. Niemniej jednak zainteresowało nas wyposażenie np. kuchni, czy spiżarni, gdzie można było zobaczyć ciekawostki.

To było ciekawe spotkanie.  Po zakończeniu mszy świętej celebrowanej przez proboszcza parafii w Rymaniu księdza Józefa Ciupińskiego, odbyła się pogadanka historyczna na „Historia i zabytki kościoła w Dębicy”, prowadzona przez mieszkańca tej miejscowości, znanego adwokata Edwarda Stępnia. Zaznaczę, że  mec. Stępień napisał i umieścił w „Roczniku Kołobrzeskim 2023” bardzo dobrze opracowany i ciekawy artykuł zatytułowany ”Kościół p.w. Oczyszczenia NMP w Dębicy i jego zabytki.” Podczas pogadanki w kościele zostały omówione i przedstawione najważniejsze zabytki. Pokazane zdjęcia z przedwojennej Dębicy (Damitz) były bardzo ciekawe. Według mnie mogło być więcej o samej historii miejscowości, której wielu nie zna. Na zakończenie mec. Stępień wymienił kilka pozycji z wyposażenia kościoła, które zaginęły po II wojnie światowej. Była to m.in. figura Dawida podtrzymująca ambonę, cynowa misa chrzcielna, dzban do chrztu, czy też dzwon z wieży kościelnej.

Nie mniej jednak było ciekawie a zainteresowanie słuchaczy było duże. Zachęcam do zapoznania się ze wspomnianym wyżej artykułem umieszczonym w „Roczniku Kołobrzeskim 2023” ( str. 175), który jest dostępny w naszej Bibliotece Gminnej w Rymaniu.

Po pogadance historycznej mec. Stępnia, w uzgodnieniu z proboszczem Ciupińskim miałem okazję wykonać kilka zdjęć kościoła i wejść na wieżę kościelną , która jest w takim stanie, że nie można np. używać dzwonu ponieważ powoduje on duże wibracje. Zdecydowanie wieża ta potrzebuje remontu. Byłem tam z p. Stanisławem Jasińskim, który od lat zajmuje się historią Dębicy ( a w domu posiada niezłą kolekcję przeróżnych dokumentów i artefaktów z dawnych czasów) i to on zauważył że na dzwonnicy są dwa duże dzwony! W jednym z nich poruszaliśmy sercem dzwonu, który wydał bardzo piękne brzmienie i na pewno usłyszało je wielu mieszkańców miejscowości. Tak więc stwierdzamy, że żaden dzwon nie zaginął i oba wiszą na swoich miejscach. Wewnątrz wieży panuje ciemność, jednak widoczne są napisy na jednym z dzwonów co zresztą widać na wykonanych zdjęciach.

Byłem również w miejscu, gdzie przechowuje p. Stanisław swoje zbiory. Są one imponujące, posiada szereg dawnych dokumentów oraz przedmiotów z czasów niemieckich czy powojennych. Należy też wspomnieć, że wykonał on tablice historyczne, ze zdjęciami dot. dawnej Dębicy z wykazem nazwisk wszystkich mieszkańców  tak z czasów niemieckich , jak i obecnych. Umówiliśmy się też na kolejną rozmowę o historii tej miejscowości.